PDK-XOYBUN; wiha, di xizmeta, Kurd û Kurdistanê daye : Pirojeya Kurdistana Mezin, Pirojeyên Aborî û Avakirin, Pirojeyên Cand û Huner, Lêkolîna Dîroka Kurdistanê, Perwerdeya Zimanê Kurdî, Perwerdeya Zanîn û Sîyasî, Weşana Malper û TV yên Kurdistane.

Rastî tehl e.

Çîrokên Rojdîtî - 7 -
Demek berê min carcaran karê wergerandinê / tercümani / dikir.
Di gel penabereki çûbûm navenda polîs. Berî nîvro saet 8’ande li wir amade bûn.Bihevre ketin odeyekê, li wir pisporpolisek, zilamek ji mafê mirovan û zilamek jî ji xaça sor bendewarê me bûn. Pispor dest bi pirsên rêvitiyê kir. Wek ‘ji ber çi sedemê hatî welatê me, bi kijan rê û bi çi sedemên siyasi û hwd.’

Penaber got :
- Li welêt leşkerên Tirkan êrîşî gundê me kirin, bi taybetî jî malame dan ber agir û şewitandinê.

Pispor :
- Êêê ! Dû re ?
- Bavê min di nav şewata agir de ma û mir. Birayên min û xûşka min di nav agir de kizirîn..
- Wan tiştên ku tu dibê ez zanim. Ji ber ku hin penaberên din jî mina te ew çîrok li vir anîn zimên.. êêê ! Dû re ?
- Li ber deriyê malê kûcikekî me yê kangalê hebû, leşkeran lê reşandin ew jî geber kirin..

Pispor ji ber vê bûyerê gelek xemgîn bû û bi qêre qêr’ ma hovîtîyek wisa dibe.. na.. na xêr tu wîcdan vî tiştî qebûl nake..
( Pişti çend mehan wî penaberî pasaporta siyasî sitand û li Swîsreyê cîwar bû..)

* * * *
Penaberek jî nêzîkî 8 salan li Swîsreyê mabû, lê mafê penaberiyê ango pasaporta siyasî hilnegirtibû. Ji min tika kir ku ez ji bo ziman li dadgehê alîkariya wî bikim.

Hin ku em li rex hevûdu bi rêve diçûn gote min :
- Mamoste ! Ez ketime bextê te. Ger vê carê jî di dadgehê de karê min bi ser nekeve, wê min şûnde bişînin welêt û mala min xira bikin..

Min got çi bikevi ser milê min ezê alîkariya te bikim.
- Mamoste heyran carekê guh li min bide. Dema ku dadgehê dest bi karê min kir, ezê destê xwe têxim navrana xwe.. Min şîranî ( çîkolata ) li qûna xwe û tilorên xwe re kiriye û li ser laşê min hişk bûye. Ezê destê xwe têxim qûna xwe û çi li destê min ve zeliqî têxim devê xwe.. Ya din jî min çend roje lingên xwe neşûştine, ezê solên xwe di bin masê de pêxim.... Wê bîhn û pixek bikeve hûndûri dadgehê.. Wê demê wê dadger ji min aciz bin û biryarekê bistinin ku ez dîn bûme.. Divê tu jî awirên xwe tehl bikî çawa ku bîhnek ji min tê û ji min dûr bikevî. Her wekî din tiştek ji te naxwazim.

Di dadgehê û di destpêka danişînê de, piştî çend pirs û bersivandinan wî penaberî ew tiştên ku ji min re gotibûn yek bi yek bi cîh anîn.. Min jî pozê xwe girt û ji wî dûrketim.

Dadger şaş û mat ma, dev û pozê xwe girt û got :
-Vî penaberî bigrin û bibin PÛK ê. ( Ew cihê kû mirovên dîn tê de dimînin. )
Penaberê me şeş mehan li PÛK ê raza û raporek sitand û azad bû. Di nav wan mehan de jî mafê xwe yê siyasî sitandibû..

* * * *

Ew penaberên ku tên welatê Swîsreyê û bi salan cîhwar dibin û nikarin mafê siyasi bidestxînin, dest bi dek û dolaban dikin. Ji sedî nod gelek penaber xwediyê raporek dînitiyê ne.

Rojekê bêhemdî rastberî penaberekî bûm. Bi tevxew rê ve diçû. Min silav da û wi silava min ranegirt. Çûm rex wî û min carek din silav da..

Bi devmirî gote min :
- Min efû bike, rewşa min nebaş e. Va rojan diçim ba psîkolog.. Min ji wî re gotibû bi şev nikarim razêm û serpêhatiyên min tên ber çavên min, tirs û xof dikevi dilê min. Wî jî du cûre derman da min. Yek ji bo xewê ye, ya din ji bo sîstema rehî ye. Min doh êvarê min herdu cûre derman daqurtandin.. Niha nîvxewî digerim, heşê min li serê min nîne. Laşê min mîna darekî hişk û kol e.

Dema ku min ew bi vî halî dît kezeba min bi wî şewitî û gunehê min pê hat.Min jê re got :
- Kêkê min divê tu dev ji wan dermanan berdî..

Serê xwe biçek rast kir û çavên xwe jî bel kir û got :
- Mamoste tu rast dibêjî. Ez mirovekî sax bûm. Min jî ji xwe re kar pêda nekir. Tu dizanî ew mirovên ku kar nakin alikariyê ji wan qut dikin û şûnve rêdikin. Deh sale li virim.Mafê min ê pasaportê jî nedane min.. Min ji çend hevalên xwe pirs kir. Rewşa wan û ya min wekhev e. Ew jî çûbûn psîkolog. Dawiyê mafê pasaportê sitandin. û teqawîd bûn. Kêmasiyek min heye ziman nizanim. Niha tu dikarî li gel min bê cem psîkolog û alîkariya min bikî ?
- Belê ! Keremke em herin.

Em bi herdu bi hevre meşiyan û çûn ba psîkolog.Wi bi rê de dildiziya xwe ji min re gotibû.

Min ew bêjtinên wî yek bi yek ji psîkolog re got :
- Ev mirov zimanê we baş nizane, ji ber vê sedemê ez li gel wî hatime vira. Ew dermanê ku te ji bo wî hevce dîtiye, ji bo vî nebaş e. Ji nexweşiya wî re derman kar nake. Divê tedawiyek bê derman ji wî re bê dîtin, ez ji te tika dikim alikariya wî bike.

Psîkolog piçek raman kir û got. :
- Başe bila ji îro pê de derman nestîne. Lê êvarî xwarinên qelew newxe, cixare nekşîne û çay û qehvê jî venewxe. Divê dema razanê pirtûkek ku di heş û mêjûyê mirov de pirsgirêkan çênake bixwîne û piştre ku serê xwe danî bila herdu çavên xwe bigire û tutiştî neyne bîra xwe û heya sed mîyan bihejmêre...

Min hemi gotinên psîkolog ji ber kir,xatirê xwe xwest û ji hev û du cûda bûn.Gelek roj buhurîn.Dîsa bêhemdî ez û ew penaber rastîhev hatin. :
- Tu çawayî, ew gotinên psîkolog ji bo te bikêr tên an na ?
- ( Bi ken ) ma wê çawa be.. Ez ketime belayê..
- Xêr e, çi bela?
- Ew tiştên ku psîkolog gotin min, min yek bi yek anî cîh.. Min dev ji cixarê, çay û qehwê berda. Jiyana min gelek sererast bû. Lê dema ku serê xwe datînim, çavên xwe digirim û mîhan dihejmêrim.. Heya nodî.. ji nişka ve beranek li ber çavên min peyda dibe û hildikişe ser mîhê û dikute mîhê.. Ango dikeve minasebeta cinsî.. Hew xev dikeve çavên min. Ez jî bermaliya xwe ji xewê şiyar dikim û wek wî beranî hildikişim ser wê. Ew bixwaze nexwaze çare tune û dema ku ez karê xwe bi wê diqedînim, poşman dibim. Her şev, her carê bêhemdî ew dirûşme dubare dibe.. Ma ezê ji ber vî halê xwe ji psîkolog re çi bêjim, ma ne şerm e? Ez bawerim ku bermaliya min jî ji min aciz bûye û wê şevekê bike qîreqîr û ji mal here...

Adil Duran

Kurdistan Welatê Kurdaye - Her Bijî Kurd û Kurdistan
http://www.pdk-xoybun.com
http://www.xoybun.com/extra/slide/Unbenannt-2.swf

http://www.pdk-xoybun.com/nuceimages/Newroz_Kurdistan_PDK_Xoybun_x1.jpg

http://www.pdk-xoybun.com/nuceimages/Nexise_Kurdistane_PDK_b.jpg