PDK-XOYBUN; wiha, di xizmeta, Kurd û Kurdistanê daye : Pirojeya Kurdistana Mezin, Pirojeyên Aborî û Avakirin, Pirojeyên Cand û Huner, Lêkolîna Dîroka Kurdistanê, Perwerdeya Zimanê Kurdî, Perwerdeya Zanîn û Sîyasî, Weşana Malper û TV yên Kurdistane.

Seyda te wekirye çav bi rojê. Pîroze gelik te sal û rojê.
— Îro roja bilinde cihaniye rêz û hirmet girtin li mamostayê zehmetkêş û xudan qedre ku jîna xwe kirne rêya rewşenbîriyê zarûkê alemê. Heger çi kes nikare qenciya rewşenbîriya mamosta li dinyaya tariye pir li dahbeyê bêriza de li ser xwe rake. Belê bîranîna vê roja rûnahî carke din xewê li çavê gel û milletan digre û rojê tîne bîra van, ku çavan sekiniye û tarîtiyê şermezar dike.

Roja rûnahî, gelên ku qedr û qîmeta te fem kirin û xwe li tarîtiya sîbera nehse şeva reş rizgar kirin û guhê xwe dane avaya şirîn û bilinde te û ber berojkê te de xwe dane ber tavê, himbêz himbêz germî û rûnahiya te birne nav mala dilê xwe û bûne roj li rojhilat û rojavaya cihana me de bûne senbola nûr û meirifeta zanînê. Tilyê dinyayê li dev de mane li heyretê vê rojê de.

Rastî evan çikir ku îro bûne barana ilm û zanînê li vê cihanê de meger ev jî wekî hemi mirivê din li jin û mêrekê neçêbibûn? Meger hemi kurê Adem û Hevaya rehmetî nebûn ? Lê çima dinyaya me bû du pişkê kasib û devlemend û zana û nezan serbest û bindest ? Ev kendalê mezine cidayîyê bi destê kê hate kulan ? Çi bû sebeb ku li hinek cih li ber rûnahiya roja germe ilm û danişê bimînin û hinek cihê din li ber tarîtiya şeva sar û tezî korefam bin û cahil û nezan bimînin.

Seyda diyare ev gelê ku li tere pênûsa zêr çêkirin û tacê şahîtiyê li te re layiq zanîn, tu ji xwe re kirne çiraya rêka jiyanê û çi deng li dengê te şirîntir û paqijtir nezanî, bi tirîbûnê nûrê dengê te ser alemê êxistin, evan heq hebû ku jiyanekî baş hebin, çinko qedrê te ku qedrê zanistê bû zanîbûn û çira bidest diçone rêkê.

Ema gelê ku mamostayê van heva û hevesê nefsanî bûn, li çiraya eql dûr ketibûn li xeyrî xwe zêde keske din nedîtin. Ketne tarîtiyekê ku sîbera xwe dabû ser jiyana van, nehêlabû ku çavê van bikeve roja rûnahî û li ber tava rojê zêrê zer û nalê kera lev cudakin. Dema qirêja dinyayê bal van li nûra ilm û zanînê bi qedr û qîmettir bû. Tu li van re nehatî naskirin û bal van qedr û qîmetê te nehate girtin.

Zimanê te birîn û qelema te işkandin û tu li zîndana hatî mêvan kirin. Tu bûyî pêkeniyê van, her vekî ku li hezretê Nûh Kenyan. Dûkela vê bêedebiyê çave van tarî kir û bi qernan li têknolojiya dinya yê re pare man û wehşîtî bû nisîbê van. Belê tu her roja bilinde nûr û germê yî li esmanê dinyaya beşer de her kesê ku pifke vê çiraya mezin ku bitemirîne dê ridîna vî bisoje. Her vekî hate sotin û bo gelê paşte mayî peşîmanî û rûreşî ma.

Rûnahiya te li esmanê dilê me geş û geştir be. Pîroz be cihê ku te pêyê xwe daniyê.

Senendec 06. 10. 2005
Bajêrê Senendec li Li Rojhilatê Kurdistan ê

Seyid Feysel Mojtevî
sayedfaysal@yahoo.com
mojtavy@hotmail.com