NUQEWIMÎN

Kobanê ji terorîstan azad bû
Pishtî alîkariya Emerîka û ya pêshmergeyan, bajarê Kurdistana Rojava, ji bin destên rêxistina terorîst ya Daîshê hate rizgarkirin.
© September 29, 2006, ToThePointNews.com Dr.Jack Weehler: Among the most fascinating folks in the world are people known as the Kurds. They are older than history. The Land of Kurda is mentioned in Sumerian clay tablets - the world's oldest writing - over 5,000 years ago. The Land of Kurda - Kurdistan - was ancient five millennia ago. The Kurds had been living there for thousands of years before 3,000 BC - and they are still living there today, in the mountains of what is now northwestern Iran, northern Iraq, northeastern Syria, and southeastern Turkey. They number in the tens of millions - five million in Iraq, ten million in Iran, three million in Syria, between twenty and thirty million in Turkey. They are by far the largest ethnic group on earth without their own country. This has always made them a threat to the countries that divide up their homeland of Kurdistan. Always. The Kurds have been fighting the Persians for 2,500 years, the Arabs for 1,300 years, the Turks for 500 years. Western governments look upon the Kurds as a problem which threatens to break apart the fragile map of the Middle East into chaotic pieces: Now at last, the time has arrived to look upon the Kurds as an opportunity rather than a threat, not as a problem but a solution. The emerging reality is that the Kurds are the key to peace, freedom, and democracy throughout the entire Middle East. I am writing this in the oldest continuously inhabited city in the world - Arbil in northern Iraq. Unlike other claimants to that title such as Damascus and Jericho, Arbil has been continuously inhabited for millennia by the same people, the Kurds. ("Arbil" or "Irbil" is the name on the map, it's Saddam-era Arabic name. The original Kurdish name is Hewlar, pronounced how-lair.) Every day in the newspapers there are headlines about "the civil war in Iraq." There is no civil war here, in Iraqi Kurdistan. There is no terrorism, no IED attacks, no car bombings, no suicide bombers, no gangs of Shia murderers slitting the throats of Sunnis and vice versa. In their place is a construction boom. Everywhere you look in Arbil ( a city of close to two million) and Iraqi Kurdistan's second largest city, Sulaymanieh (over one million), you see built or being built beautiful new homes, office buildings, hotels, car dealerships, and shopping malls. The "civil war" is taking place in the Sunni and Shia regions of tripartite Iraq. It is the third part, Kurdish Iraq, that is holding Iraq together. The Kurds are already the key to keeping Iraq intact. When is it going to dawn on Washington that they are the key to solving the Middle East's other intractable problems? It won't until it somehow acquires the wisdom to support Kurds in Iran - there are twice as many Kurds in Iran as in Iraq - struggling to liberate Eastern (Iranian) Kurdistan from the nightmare tyranny of the Mullacracy in Tehran. Kurds like Hussein Yazdanpanah, leader of the Revolutionary Union of Kurdistan (RUK) whose guerrilla fighters have been conducting anti-mullacracy activities for a generation. I am writing this in his home. I am looking at a photograph on the wall of his dining room. It was taken in 1980, after Ayatollah Khomeini declared a Holy War on the Kurds for not accepting his dictatorship. An execution squad of Khomeini soldiers are kneeling and firing their rifles point blank at a line of Kurdish captives. Several of the Kurds have just been hit, and you see their knees buckling and their bodies thrown back with the shock of the bullets. They are Hussein Yazdanpanah's relatives. His family has been fighting the Mullacracy since its inception in 1979. But actually, his family has been fighting for Kurdish freedom for the last 500 years. Note what they and Kurds in general have not been fighting for: Islam. Kurds are reluctant Moslems, who recite to their children stories of how Islam was forced upon their ancestors by Arab conquerors in the 7th century. They pay literal lip service to Allah, mouthing prayers in Koranic Arabic they don't understand. The ancient Kurdish language is far, far different from Arabic - thus while many Kurds also speak colloquial Arabic, very few of them read the classical Arabic of the Koran. It is the month of Ramadan right now, a time of fasting and religious observance, but many young Kurds are ignoring it. That's here, in Iraqi or "South" Kurdistan (southwestern Turkey is North Kurdistan, while eastern Syria is West Kurdistan). In Iranian or East Kurdistan, belief in Islam is collapsing. The mullacracy has disgraced Islam in the eyes of young eastern Kurds and are thus rejecting it en masse. More and more, they are returning to their original religion of Zoroastrianism. "Zoroaster" is the Anglicized pronunciation of Zardasht, a religious teacher from the Urumia area (now in Eastern Kurdistan near where Turkey, Iraq, and Iran come together) who lived around 1200 BC. He taught that the earth was the battleground between the forces of good, represented by the god Yazdan (also named Ahura-Mazda), and the forces of evil, represented by the god Ahriman. The way to overcome evil and to take the path to heaven, he counseled was Good Thoughts, Good Words, Good Deeds. Cyrus I (590-529 BC), founder of the Persian Empire, adopted the worship of Zardasht or Zoroaster and declared it to be the state religion of Persia. The Three Magi who visit the infant Jesus in the manger at Bethlehem in the Book of Matthew were Zoroastrians. In the mid-7th century AD, the invading Arab hordes forced the Kurds and Persians to abandon their religion and accept Islam at the point of a sword. After 13 centuries, that sword has lost its edge for the Kurds as they return to their ancient faith. One of them is Hussein Yazdanpanah, whose name means "Under the shadow (protection) of God." Yes, there are mosques and minarets and muezzins calling people to prayer here in Iraqi Kurdistan. You see older women (although never the younger) wearing a nun-like black cloak called a hijab. But Kurds take their ethnic identity as primary. Their religion comes in second. Thus the Kurds have a long, long history of religious tolerance. Adherents of a religious sect formed of a mix of paganism, Zoroastrianism, and Islam known as the Yezidis flourish among them. Their often-odd beliefs such as proscriptions against wearing the color blue and never eating lettuce are easily accepted. The descendants of the Empire of Assyria that reached its peak in the 7th century BC adopted Christianity in 3rd and 4th centuries AD. The Christian Assyrian community has been a part of Kurdish culture ever since. There are a number of Christian churches of varying denominations here in Hewler (Arbil) and elsewhere in Iraqi Kurdistan. Yet for all of this, just about no one in Washington seems able to apply it to Iran. It's not just the invertebrates of the State Department allergic to regime change in principal - it's even astute folks like Charles Krauthammer and Fred Barnes who say on Fox News they don't know of an alternative to the only choices they see: militarily attack Iran or capitulate to the Mullacracy and make the best deal we can. They, like most everyone else, are unaware of the potential of the Kurds to liberate Iran. It's not just that Eastern or Iranian Kurdistan is exploding with dissent, or even that liberation movements like the RUK and KDPI (Kurdish Democratic Party of Iran) are organizing that dissent. It's that the Eastern Kurds are not demanding secession from Iran, but autonomy within a federated Iran - just like what the Southern or Iraqi Kurds have achieved in Iraq. They realize that the dream of an independent, united Kurdistan - North (Turkey), South (Iraq), West (Syria), and East (Iran) Kurdistan all in one sovereign nation carved out of the map of the Middle East, is just that - a dream. The reason is Turkey. The Kurds of Iran, Iraq, and Syria are grossly outnumbered by the Kurds of Turkey and have no wish to be dominated by them. In a fully united Kurdistan, they would be. Worse, the Kurds of Turkey are plagued with a totalitarian Marxist terrorist organization called the PKK, the Kurdish Workers Party. Everyone here in Iraqi Kurdistan, every liberation movement in Iranian Kurdistan, hates the PKK. Originally set up by KGB agent Yevgeni Primakov in the 1970s and sponsored by the Soviets to destabilize NATO-member Turkey, the PKK is now sponsored by the Mullacracy of Iran. The main base of the PKK with several thousand PKK guerrillas, is near Urumia in Iran near the Turkish Border. A liberated Iran would end this support, and the Iraqi and Iranian Kurds could then help the Turkish Kurds eradicate the PKK and bring autonomy to a Turkish Kurdistan within a fully democratic Turkey. (Turkey doesn't even recognize the existence of their Kurds, calling them "Mountain Turks." All attempts to have Kurdish schools, newspapers, and other expressions of Kurdish identity are brutally suppressed.) Even with that eventuality, Iranian Kurds have no intention of merging with Turkish Kurds who outnumber them so greatly. Thus support from the United States - money, military and political training, supplies - for them represents the third alternative, the way out of the dilemma to attacking or capitulating to the Mullacracy. In an attempt to find out how viable this third alternative is, I am about to be taken inside Iran with a group of RUK guerrillas. Surreptitiously crossing a heavily-guarded border with armed guerrillas is not something to be undertaken lightly. But it is the only way to see for oneself. Next week, I'll tell you what I experienced, and then we can discuss further how the Kurds are the key to achieving freedom in Iran and democracy in the Middle East. In the meantime.... Wish me luck.

Partiya Liberal ya Kurdistanî- Surî, PLK 6/6/2006 Beyana avakirina ” Partiya Liberal ya Kurdistanî- Surî, PLK ” Gelî miletê Kurdistanî, gelî miletê me yê Suriye, bi awayekî gisî û taybetî gelê Kurd bi tevehiya çînayetiyan (tebeqeyan) û ji rewsenbîr, xwedî fikir, yê rastmalî, xwedî kar û ragihgandina ya edebî, fennî, rewsenbîrî, û ya alimê olî! Ji wan kesên ku derbederî xeribiyên (xurbetê) bûne; yên bo xwendinê derketine dervayî welêt; yên ku hatine sergûmkirin (nefîkirin)- ji hundurê welat û herweha yê dervayî welat! Ji bira û hevalên li her devera dinyayê re! Roja 6.6.2006-an ya mîladî, îlana xebata Partiya Liberal ya Kurdistanî- Suriye, PLK, hate esekerekirin. Ji bo avakirina PLK, çend meh pêwîst bû. Di vî çaxî de bi insanên rewsenbîrî, ponijvan, nûker re danûsatandin hate kirin. Ji tecrûbe û xebata wan gelek hate îstîfade kirin. Ji bo ku ev yeke bibe bingeha cihê baweriyê, daxwaz ew bû ku tistnên dîrokî di van karên me de bibin bingeh ji xebata me re. Dîsa daxwaz ew e ku ev karê ku di çaxê derbasbûyî de xebatên gelek ji endamên ku tesîskerê di tevgera Kurdî de bi seklekî taybet û di ya Suriye de bi awayekî gisî were îstîfade kirin. Ev belgeya esasî weke xibreta bi teorî û pratîk û herweha di karê gisî de hatiye hunandin. Ev kare ser bingeha rabirduyê me yê dûr û nêzîk de hate nivîsandin. Û ji mîrasê miletên Surî hatiye îstifade kirin. Li ser esasê vê em tecrûbeyek xuya ji tu çînayetiyan (tebeqeyan) navêjin. Me îstîfade (feydê) ji karûbarên tevgerên medenî (sîwîl), siyasî; ji çînayetiyên civakî yên Suriye û yên lîberaliyên dinê jî feyde kir. Partiya Liberal ya Kurdistanî- Surî, PLK, tevgerek siyasî, rewsenbîrî, civakî û demokratî ye. Û ew li ser bingehên, nêrînên lîberalî yên ku bi doza Kurdistanî bi gisî û karê wê insan e û wetenê wî ye. Em di aliyê dîrok û mîrasê me yê dewlemend de em tecrûbeyên qata medenî, civakî û kulturî, astiya demokratî di vê mintiqeyê de û di dinyayê de- ku milkê me teva ye- aliytên ku ji me re muasibin jê dineqînin ê wê pêktînin. Em, tistê ku ji me re pêwîst (lazim) ji tevgera me ya werê re dineqînin, îstifade jê dikin û wan aktif dikin. Ev bernameya karê me merkeza wê -ew noqteyên ku me digihîne hev- li ser komkirina wekheviyê û dîtinên hemû tebeqeyên civakî yên Kurdistana Suriye de ye. Di vir (destûrê de) de, daxwaza me ya ku armancên me yê pak, paqij, qenc, bilind ew e ku em wê bînin cih û em birha xwe didin rêkurtkan (rêya kurt) û ya qenc ji miletê Suriye re bi gisî û taybetî yê Kurdistanî. Da ku em bigihin civakekî li ser sazûmanên (muesesatên) sîwî yên astî û demokratî ku em bikarin wan çêkin, civakek medenî pêkbînin. Em xwe ji sidetiyê û tistên ku weke wê û demagojiyê dûr dikin. Û em îtîbarê nadin danûsatandinên bi çavekî bilindî, qurretî û xwsesermezinbûnê. Herweha em dixwazin yekitiyek ser esasê guftugo di neqeba parçeyê û gis de were pêkanîn da ku em newin dabeskirin û darê me newê zeîfkirin-yekitiya me newe zeîfkirin. Em xebatê dikin ku nakokiyan bikin bin xizmeta gel de. (Ev nakokiyên di neqeba civaka Suriye de nebe dijî civakê). Em dixwazin ku ev dîrok ser hevûdu hatî komkirin wê dîraset bikin û rexneyan lê bikin da ku mirov wan rast bike. Da ku em îstifade jê bikin û kurtiya wê de di xizmeta me tevekan de be. Û emê xebatê bikin ku em wê pês bêxin û wê bêxin bin xizmetê de û berê wê bidin armancek bilind di Kurdistana Surî ya werê de. Partiya Liberal ya Kurdistanî- Suriye, PLK, nehatiye ku bibe bedel ji bo hinekan. Li gor nêrîna me, em di tevahiya maf û erkan de weke hev in. Daxwaz û armanca PLK, welateke azad û demokrat ku di sazûmanê medenî yên wî de wekhevî û adîlane hebe. Wexta em îlana sazkirina partiyê dikin, em berê xwe didin miletê xwe, hundur û dervayî welêt, ji bona ku ew alîkariyê bikin da ku partiya me di daxwazên xwe de serketî be- wek alîkariyên wek ku maddî, manewî û yan jî ew di partiyê de kar bike. Giringiya partiya me di dereceya yekemîn de ku bihêle miletê ku li kî deverê dinyayê be da ew serfiraz bibe. Û doza me ya Nistimanî û Kurdistanî bi sêweyekî gisî û qebûlkirina bi mmafê nistimanî yê maqul ji bo miletê me yê kurd re û di destûrê de were qebûlkirin ser bingeha gel bixwe mafê xwe yê çaresnûsî bike û îdareya zatî û federalî di yekitiya dewleta Suriye de. Alîkariya ji bo partiya me wê bihêle ku pirsgirêka me ya heq bikeve pêsiya pirsgirêkên dî ku rojeva welatên dinyayê mijûl dikin. Kesên ku di partiyê de kar dikin û pistgirên wê Kurdistana Surî ya werê de wê welateke demokrat û azad be, ji bilî miletê kurd, hindkokê dî wek yên olî, etnîkî hene (ew jî di wir de jiyan dikin , tevek di maf û erkên xwe de wê wek hev in. Û herweha tevek tahammûla giranbûna avakirina vî welatî bikin. Endamên kongreyê pistî gelek civînên amadekariya guftugoya pirsgirêka ku di rojeva xwe hatibûn destnîsan kirin. âte Ha Hate lihevhatkirin ku hilbijartinja komiteyên partiyê û testbîtkirina erkên berpirsiyarên partiyê. Biryar hate standin ku 6-ê meha Hezîranê sala 2006- an de roja çêbûna Partiya Liberal ya Kurdistanî- Suriye be. Belgeyên partiyê wê pistre werin çapkirin û belavkirin. ---------------------------------------------------------------------------------

ENCÛMENA NISTIMANIYA KURDISTANÎ
BI RÊVEBIRIYA EMERIKA RE RÛNISHT

23.06.2006 –WASHNGTON
(www.kurdnas.com)
Li paytextê Emerîkayê, Wasingtonê, çend civîn di nabena Encûmena Nistimaniya Kurdistanî- Suriye, ENK, û rêvebiriya wezareta derva ya Emerikayê pêk hat. Di van civînan de, li ser navê ENK, serokê Encûmena Nistimaniya Kurdistanî-Suriye birêz Dr. Sherkoh Abbas û endamê komîteya birêvebir ya ENK, birêz Noseng Haco û hîmdar û serokê berê yê Kongresa Nistimanî Kurdî li Emerîka, KNC (VP and Founder and Ex. President of KNC), siyasetmedar birêz Professor Asad Khailany herweha li ser navê Kongresa Nistimanî Kurdî- jora Emerîka (Kurdis National Congress of North America), Soraya Serajeddini bêsdar bûn. Pêkanîna civînan li ser daxwaza her du aliyan hatibû xwestin. Civînên Wasingtonê bi rêvebirên desthilatiya Emerîka bi terefên cihê, cihê, taybetî yên wezareta derva ya Emerîka ve hate pêkanîn. Di van civînan de, ev kesayetiyên rêvebiriya siyaseta derva ya Emerîka amade bûn: Li ser navê senator, US Senate Foreign Relation Committee / Richard Lugar/ Republican (Partiya Republican, cumhurî)- berpirsiyarê senatê bo dayin û standinên derva, birêz Patrick Garvey; xanim Jeannie Siskovic – li ser navê senator George Voinovich of Ohio (Partiya Republican, cumhurî); li ser navê berpirsiyar û musawirê siyaseta rojhilata navîn, Middle East advisor, birêz Lowenkron, xanim Jeanette Davis; xanim Susan Williams- li ser navê senatorê republican, Mike DewWne amade bûn. Herweha civînek bi hînkerê siyaseta derva ya Emerîka, Soner Cagaptay - Wasington Institute for Near East Policy (Instiuta Siyaseta Rojeva niha ya Rojava) jî pêk hat.
Armanca civînan ew bû ku diyalogek, dayin û standinek herweha hevnasîn û pêkanîna peywendiyan di nabena serkirdayetiya Emerîka û Encûmena Nistimaniya Kurdistanî bû. Herweha armanc ew jî bû ku her du aliyan dîtin û daxwazên xwe bo hev pêskês bikin. Bi tevahî çar civîn hatin pêkanîn.
Di van civînan de, endamên ENK ser rewsa Kurdên Kurdistana Suriye û zilma ku ji aliyê rejîma Baas ve li miletê Suriye û taybetî miletê kurd dibe bi awayekî fereh, çi di delavê bidevkî, çi bi wêneyên- wek yên 12-ê adarê-serhildana Qamislo; çi bi derbarê nivîskî de ji Emerîkiyan re dane ragihandin. ENK daxwaza Emerîka bo pistgiriya miletê Suriye û taybetî yê miletê Kurdistana Suriye kir. Herweha ENK daxwaza alîkariya muxalefeta kurd ji siyasetmedarên Emerîka yên besdarên civînê kir da ku ev muxalefet bikare hevkariyek li ser bingehê daxwaza miletê Suriye bi muxalefeta Suriye ya ereb re bikin. Emerikiyan jî keyxwesiya xwe bo danûsatandina wan bi ENK dan xuyakirin. Taybetî berdevkên partiya Republican dilxwaziya xwe bo pistgiriya miletê kurd li Suriye diyar kirin û dan xuyakirin ku wê têkiliyên xwe bi ENK re berdewam bikin. Herweha berdevkên rêvebiriya Emerîka bo siyaseta derva giringî dane avakirina Encûmena Nistimaniya Kurdistanî- Suriye û dilgermiya xwe bo peydabûna organek wisa bo miletê Kurdistana Suriye destnîsan kirin. Dîsa Emerîkiyan, giringiya berdewamiya Emerikiyan bo ENK re û hevî, daxwaza berdewamî û xurtkiririna peywendiyên rêvebiriya siyaseta derva ya Emerîka û Encûmena Nistimaniya Kurdistanî- Suriye diyar kirin. Emerîkiyan xetera peywendiyên sexsî, ferdî li gel muxalefeta erebî destnîsan kir. Emerîkiyan diyar kirin ku kurd divê hay ji vê yekê hebin, lê hene xetera parçebûna hêza wan li dijî rejîma baas heye. Ji ber vê yekê Emerîkiyan daxwaz kir ku di pêsiyê de divê kurd muxalefeta xwe xurt bikin, pistre ew dayin û standinan, peywendiyan li gel muxalefeta erebî pêkbînin. Wan ev noqte, wek noqteyek bingehîn destnîsan kirin. Besdarên civînan yên Emerîkiyan giringî dan pêkanîna hevkarî û alîkariya muxalefeta Suriye- ku wê ew ji aliyê kurd û ereban ve were pêkanîn.
Birêz Sherkoh Abbas li ser van civînan weha dibêje: Ji bo her du aliyan ya girîng ew bû ku têkiliyek hate çêkirin û wê ev têkilî berdewam û xurttir bibin. Me dîtin û nêrînên xwe li ser rewsa zor ya miletê Suriye û taybetî ya miletê Kurdistana Suriye ji Emerikiyan re bi her awayî dan xuyakirin. Wan gohdarî dîtinên me kirin. Herweha wan jî dîtin û nêrînên xwe ser rewsa Suriye û ya kurdan dane xuyakirin. Bi kurtî ev civînên he gelek posîtif bûn. Me ji Emerîkiyan xwest ku ew destê kurdan bigirin, pistgiriya wan di her delavî de- çi manewî, maddi, çi jî di warê îlamî de bikin. Daxwazek me ya giring ew bû ku daxwaza wesandina televîzyonek kurdî ku berê wesana xwe bide miletê me yê kurd yê Kurdistana Suriye bû. Me ji Emerîkiyan re got ku em kurd pistgirê demokrasiyê û azadî û astiyê dikin. Em daxwaza guhertinên modern, li ser bingehê demokrasî û astiyê- ew daxwazên ku li gor daxwaza miletê kurd ya îroyin in, di Suriye dikin. Di destûra ENK de daxwazek esasî, bingehîn ya ENK de ew e ku li Suriye kurd xwe bixwe di welatek federal ya Suriye, wek nimûneya Kurdistana Basûr, xwe bi xwe îdare bikin. Ccawa ku li Kurdistana Basûr ev rengê ya bo rêvebiriya welatan, taybetî ya rêvebirinê bo miletê kurd li wî besê Kurdistanê rengek serketiyeke, wisa jî li Suriye bo miletê Kurd ji federalîzmê bastir tu rengê rêvebiriyê nînin. Emerîkiyan qîmetek bilind dan van dîtinên me û gotin ku wê têkiliyên xwe bi ENK re berdewam û xurttir bikin. Herweha birêz dr.Sherkoh berdewam kir ku wan ji Emerîkiyan re gotine ku kurd naxwazin bibin dûvikê muxalefeta Erebî ya Suriye, ew dixwazin bibin sirîkê wê yê xurt, xwedî desthilat. Me ji Emerîkiyan daxwaz kir ku em dixwazin ku pirsgirêka rakirina rejîma Baas ya Suriye bi rêyek astiyane were helkirin. Li ser pirsa, gelo ev ”civîna ku cihgirê Basar Assad, Necah Atar li gel sê partiyên kurd li Shamê civiyane” jî Dr.Sherkoh weha axivî: Bêgoman sedemek mezin ya ku Basar Assad mecbûrî vê civînê kiriye damezrandina Encûmena Nistimaniya Kurdistanî- Suriye û herweha tesîra rola partiyên siyasî yên Kurdistana Suriye ye. Nedûre ku rejîma Baas di pase rojê de gavin radîkal bavêje, lê ew gav têra helkirina pirsgirêka miletê Suriye û taybetî ya kurdên Kurdistana Suriye nake.
Di derbarê civînan de birêz Noseng Haco weha dibêje: Bi dîtina min civînên me gelek bas derbas bûn. Divê em bizanin ku ev xebat ne ya rojekî yan jî ya bi mehan e, ev xebat, xebateke dûv û dirêj e. Bêhnferehî, sebir û xebatek bêwesta, kar kirina herroj jê re pêwîst e. Li ser pirsa ko” We çi ji Emerîkiyan fêhm kir?”, birêz N.Haco weha dibêje: Emerîkiyan dane xuyakirin ku deriyê wan bo ENK vekiriye. Û dane diyar kirin ku wê dora hilwesandina rejîma Suriye û Îranê were. Di vir de kurd quweteke esasî û bingehîne bo hilwesandina van rejîmên zilimdar. Birêz Haco bi berdewamî got:
Divê em bizanin ku Emerîka hê ji Iraqê safî nebûye, ew hê bi wê ve mijûl e. Lê em divê xebata xwe ya rojane berdewam bikin, ji kiryarên (qewimînên) werê re bi her awayî amade bin. Çênabe em ji ccax û firsetên dîrokî ku ji miletê me re derdikevin meydanê ne amade bin û wan ji dest xwe berdin!

Komîteya Ragihandinê Encûmena Nistimaniya Kurdistanî- Suriye BERLIN